Het Zuidereiland
Blijf op de hoogte en volg Leroy
07 Februari 2015 | Nieuw Zeeland, Lake Tekapo
Na een lange radiostilte is het weer tijd voor een update, dit keer over het zuidereiland. Ik ga proberen het kort te houden want er is eigenlijk te veel gebeurd om het allemaal in 1 blog te zetten! Laat ik beginnen met het vertrek vanuit Wellington.
7 uur s ochtends stonden we allemaal paraat om naar de ferry te worden gebracht. De overtocht van het noorder eiland naar het zuider eiland duurt ongeveer 3,5 uur. Gelukkig vind deze overtocht plaats op een klein cruiseschip, comfort genoeg dus. Eenmaal aan de andere kant aangekomen gingen we allemaal de bussen in (ja, voor het eerst deze reis is de groep zo groot dat we 2 bussen nodig hadden om iedereen te vervoeren). Ik zat, met de vaste groep waar ik mee optrek, in de 'kleine' bus. Onwijs relaxed met veel meer beenruimte dan in de grotere kiwi bus. Spijt van onze keuze voor de kleine bus hadden we wel toen we een klein uur later met een oververhitte bus langs de kant stonden... maar uiteindelijk kwamen ook wij aan in het mooie kaiteriteri, een heel rustig plaatsje met het strand voor de deur. Ik besloot samen met Owen een ei te bakken. Een pijnlijk tafereel, ik had niet door dat een bepaalde kookplaat aanstond en legde (lekker handig) mijn hand op de hete kookplaat. Het resultaat: ongekende pijn en 6 blaren op mn hand. Na een tijd mijn hand in koud water gehad te hebben en 2 paracetamol naar binnen te hebben gestopt, kwam ik tot de conclusie dat bier de enige goede pijnstiller was. Enige nadeel was dat de bar al sloot om 0.00, dus we lagen allemaal redelijk vroeg in bed.
De volgende dag vertrokken we relatief laat richting westport.Dit gaf ons de gelegenheid om een potje mini golf te spelen in de ochtend. Ik werd keihard laatste, maar wijd dit resultaat graag aan mijn zwaar verbrande rechterhand. Om 11 uur doken we de bus in richting westport. Westport is een relaxte plaats, met een mooi hostel. We hadden hier letterlijk een soort woonkamer voor ons zelf, compleet met keuken en tv hoek. Erg gezellige boel met 12 man. Savonds gingen we met beide bussen naar het strand waar een groot kampvuur werd gemaakt. Om 10 uur weer terug naar het hostel, waarna het feest werd doorgezet in het park. Het bleef nog lang onrustig in en voor het hostel, en vermoeid zochten we ons bed op.
De volgende dag vertrokken we richting Lake mahinapua. Voor dit hostel moesten we het schrikbarende bedrag van 50 dollar voor 1 nacht betalen. Hier stond dan wel weer tegenover dat het diner en ontbijt waren inbegrepen. Dit hostel was om een andere reden ook nog speciaal. Er is hier namelijk altijd een thema feest. Ons thema: ga verkleed als iets of iemand dat begint met de eerste letter van je voornaam. Voor mij betekende dit dus iets of iemand met een L. Onderweg naar het hostel stopten we in een winkelcentrum om ons kostuum te kopen. Aangezien we backpackers zijn wil niemand teveel geld uitgeven. De onesies (pakken die uit 1 geheel bestaan) waren erg populair. Persoonlijk vond ik dit zonde van me geld want die pakken draag je maar 1x. En iets of iemand met de L blijft toch lastig, totdat ik een shirt van Miami Heat zag hangen. Ik kreeg de geniale ingeving om verkleed te gaan als Le Bron James, de bekende basketballer. Snel kocht ik het shirt, een goedkope basketbal en 2 potjes bodypaint.Het resultaat was vermakelijk, net als alle andere outfits die ik deze avond ben tegen gekomen. Al met al werd het een avond om nooit meer te vergeten.
De volgende dag vertrokken we richting Franz Joseph. Hier bleven we 2 nachten, omdat er ontzettend veel te doen is. Zo kan je vanaf hier, mits het weer het toelaat, met een helikopter naar de glacier worden gevlogen. Dit leek mij ontzettend leuk en ik twijfelde dan ook niet om dit te boeken. De eerste dag was erg relaxed, waar we de tijd vooral doorbrachten in de hostel kamer. Dit kwam ook doordat het keihard regende. Savonds stond er een leuk feestje op het programma. Dit feest werd goed gevierd, waarbij ik de nodige lachwekkende dingen heb meegemaakt (volgens een zekere Braziliaanse leek Ik toch echt wel heel erg veel op Brad Pitt....) Het feest ging door tot de vroege ochtend...
Lang slapen zat er echter niet in want om 8.45 werd ik verwacht bij het bureau die mijn glacier excursie organiseerde. Geheel des Leroy's verslaapte ik me genadeloos hard, waardoor ik welgeteld 10 minuten had om op te staan en als de sodemieter naar dat bureau te gaan. Gelukkig had Ik nog een halve liter energiedrink en was me conditie nog net goed genoeg om dit stukje van 700 meter te rennen. Hyperactief door de energiedrink kwam ik aan bij het bureau, om vervolgens te horen dat de excursie niet doorging vanwege de regen.... Gelukkig hebben mijn reisgenoten zich rot gelachen toen ze mij langs zagen rennen vanuit het nabijgelegen café. Ik was dus niet voor niets opgestaan, en sloot me bij hun aan voor een lekker ontbijt. Verder heb ik vandaag niet veel gedaan, want het weer werd alleen maar slechter. Savonds weer een thema feest, pimps and ho's genaamd.
Gelukkig had vrijwel niemand een outfit en was ik niet de enige die in gewone kleding aan kwam kakken. Wel werd het een leuke avond, maar we besloten redelijk op tijd naar bed te gaan. De volgende dag stond de busreis naar Lake Wanaka op het programma!
Lake Wanaka is een mooie plaats. Je kan er een heerlijke duik nemen in het meer, hoewel ik dat maar even achterwegen heb gelaten. De temperatuur is hier inmiddels gedaald naar een schamele 7 graden, heerlijk die Nieuw Zeelandse zomer... Wel een heerlijk weertje om een potje rugby en voetbal te spelen met mensen uit de bus, inclusief de chauffeurs. Ik kwam er vrij snel achter dan rugby niet mijn sport is (lees: ik werd keihard doormidden getackeld door een kast van een Engelsman) en dus was Ik daar gauw klaar mee.Het potje voetbal beviel me een stuk beter, hoewel het wel weer een pijnlijke bevestiging was dat je conditie toch wel erg hard achteruit gaat door al dat bier drinken... Savonds deden we voor de verandering niet zoveel, wel gingen we met een groepje even naar het meer om daar onder het genot van een biertje te genieten van het prachtige uitzicht. Deze relatief rustige avond was nodig, want morgen vertrekken we naar queenstown en dat is de party stad van nieuw zeeland, zeggen ze. Vol verwachting klopt ons hart...
Een redelijke korte bus trip stond vandaag op het programma richting queenstown. Iedereen was enthousiast om deze stad te zien, terwijl we ons tegelijkertijd beseffen dat dit onze laatste 2 dagen samen zijn als groep. Hiermee bedoel ik de 12 mensen waarmee ik vanaf het begin heb gereisd.
Sommige van ons gaan namelijk helemaal naar het zuiden, terwijl anderen (waaronder ik zelf) een dagtrip doen naar Millford sound. Queenstown zag er overdag redelijk gezellig uit, ondanks de regen en de belachelijke temperatuur die schomneld tussen de 2 en 5 graden... dat dit de party stad word genoemd bleek Savonds tijdens de kroegentocht wel. Het werd 1 groot feest, die ik relatief vroeg verliet omdat ik de volgende dag naar Millford sound ging.
Vandaag om 7 uur in het busje, om naar Millford sound te gaan. Iedereen heeft het er maar over dat dit 1 van de mooiste dingen is die ze ooit hebben gezien. Ik had dus erg hoge verwachtingen, welke deels werden waargemaakt tijdens de 4 uur durende bus rit. Je ziet werkelijk de meest prachtige bergen en watervallen. Maar omdat ik dit de laatste 3 weken al zie,begint zelf dit te wennen (deed me een beetje denken aan mijn bezoek aan Rudy in Noorwegen, waar ze ook helemaal niet meer blij werden van een 'vaag' Noorderlicht). Millford Sound zelf viel mij dan ook een beetje tegen, hoewel dat misschien ook te maken had met de stromende regen continu. We vertrokken ietwat teleurgesteld naar queenstown, waar de laatste nacht met de groep ons te wachten stond. Dat dit een nacht zou worden om nooit te vergeten stond vast, maar dat de avond zo legendarisch zou worden had niemand durven dromen. Een erg geslaagd afscheid van een top groep!
De volgende dag in queenstown heb ik vooral gebruikt om te relaxen. Ook besloot ik een alcoholvrije dag in te lassen, om zo de bier spier ook wat rust te gunnen.
De laatste dag in Queenstown (Ik zit hier nog met de 2 Nederlandse jongens uit de begingroep) hebben we overdag een schapenrace bekeken. Vervolgens besloten we een wandeling te doen de berg op. Erg mooi uitzicht, zeker de moeite waard! De laatste avond met de Nederlanders werd een mooie avond, waar iedereen tot de vroege uurtjes doorging met feesten.
En nu ben ik aanbeland in Lake Tekapo. Erg gek om weer een soort van alleen te reizen, maar gelukkig kom ik in Christchurch weer wat bekenden tegen. Lake Tekapo ziet er erg mooi uit, wat ik hier ga meemaken zal ik beschrijven in een volgend blog. Voor nu ga ik beginnen aan een aardige wandeling. De volgende blog zal waarschijnlijk vanuit Auckland zijn, mijn laatste dag in Nieuw Zeeland! Ik hou jullie op de hoogte, mazzel!
7 uur s ochtends stonden we allemaal paraat om naar de ferry te worden gebracht. De overtocht van het noorder eiland naar het zuider eiland duurt ongeveer 3,5 uur. Gelukkig vind deze overtocht plaats op een klein cruiseschip, comfort genoeg dus. Eenmaal aan de andere kant aangekomen gingen we allemaal de bussen in (ja, voor het eerst deze reis is de groep zo groot dat we 2 bussen nodig hadden om iedereen te vervoeren). Ik zat, met de vaste groep waar ik mee optrek, in de 'kleine' bus. Onwijs relaxed met veel meer beenruimte dan in de grotere kiwi bus. Spijt van onze keuze voor de kleine bus hadden we wel toen we een klein uur later met een oververhitte bus langs de kant stonden... maar uiteindelijk kwamen ook wij aan in het mooie kaiteriteri, een heel rustig plaatsje met het strand voor de deur. Ik besloot samen met Owen een ei te bakken. Een pijnlijk tafereel, ik had niet door dat een bepaalde kookplaat aanstond en legde (lekker handig) mijn hand op de hete kookplaat. Het resultaat: ongekende pijn en 6 blaren op mn hand. Na een tijd mijn hand in koud water gehad te hebben en 2 paracetamol naar binnen te hebben gestopt, kwam ik tot de conclusie dat bier de enige goede pijnstiller was. Enige nadeel was dat de bar al sloot om 0.00, dus we lagen allemaal redelijk vroeg in bed.
De volgende dag vertrokken we relatief laat richting westport.Dit gaf ons de gelegenheid om een potje mini golf te spelen in de ochtend. Ik werd keihard laatste, maar wijd dit resultaat graag aan mijn zwaar verbrande rechterhand. Om 11 uur doken we de bus in richting westport. Westport is een relaxte plaats, met een mooi hostel. We hadden hier letterlijk een soort woonkamer voor ons zelf, compleet met keuken en tv hoek. Erg gezellige boel met 12 man. Savonds gingen we met beide bussen naar het strand waar een groot kampvuur werd gemaakt. Om 10 uur weer terug naar het hostel, waarna het feest werd doorgezet in het park. Het bleef nog lang onrustig in en voor het hostel, en vermoeid zochten we ons bed op.
De volgende dag vertrokken we richting Lake mahinapua. Voor dit hostel moesten we het schrikbarende bedrag van 50 dollar voor 1 nacht betalen. Hier stond dan wel weer tegenover dat het diner en ontbijt waren inbegrepen. Dit hostel was om een andere reden ook nog speciaal. Er is hier namelijk altijd een thema feest. Ons thema: ga verkleed als iets of iemand dat begint met de eerste letter van je voornaam. Voor mij betekende dit dus iets of iemand met een L. Onderweg naar het hostel stopten we in een winkelcentrum om ons kostuum te kopen. Aangezien we backpackers zijn wil niemand teveel geld uitgeven. De onesies (pakken die uit 1 geheel bestaan) waren erg populair. Persoonlijk vond ik dit zonde van me geld want die pakken draag je maar 1x. En iets of iemand met de L blijft toch lastig, totdat ik een shirt van Miami Heat zag hangen. Ik kreeg de geniale ingeving om verkleed te gaan als Le Bron James, de bekende basketballer. Snel kocht ik het shirt, een goedkope basketbal en 2 potjes bodypaint.Het resultaat was vermakelijk, net als alle andere outfits die ik deze avond ben tegen gekomen. Al met al werd het een avond om nooit meer te vergeten.
De volgende dag vertrokken we richting Franz Joseph. Hier bleven we 2 nachten, omdat er ontzettend veel te doen is. Zo kan je vanaf hier, mits het weer het toelaat, met een helikopter naar de glacier worden gevlogen. Dit leek mij ontzettend leuk en ik twijfelde dan ook niet om dit te boeken. De eerste dag was erg relaxed, waar we de tijd vooral doorbrachten in de hostel kamer. Dit kwam ook doordat het keihard regende. Savonds stond er een leuk feestje op het programma. Dit feest werd goed gevierd, waarbij ik de nodige lachwekkende dingen heb meegemaakt (volgens een zekere Braziliaanse leek Ik toch echt wel heel erg veel op Brad Pitt....) Het feest ging door tot de vroege ochtend...
Lang slapen zat er echter niet in want om 8.45 werd ik verwacht bij het bureau die mijn glacier excursie organiseerde. Geheel des Leroy's verslaapte ik me genadeloos hard, waardoor ik welgeteld 10 minuten had om op te staan en als de sodemieter naar dat bureau te gaan. Gelukkig had Ik nog een halve liter energiedrink en was me conditie nog net goed genoeg om dit stukje van 700 meter te rennen. Hyperactief door de energiedrink kwam ik aan bij het bureau, om vervolgens te horen dat de excursie niet doorging vanwege de regen.... Gelukkig hebben mijn reisgenoten zich rot gelachen toen ze mij langs zagen rennen vanuit het nabijgelegen café. Ik was dus niet voor niets opgestaan, en sloot me bij hun aan voor een lekker ontbijt. Verder heb ik vandaag niet veel gedaan, want het weer werd alleen maar slechter. Savonds weer een thema feest, pimps and ho's genaamd.
Gelukkig had vrijwel niemand een outfit en was ik niet de enige die in gewone kleding aan kwam kakken. Wel werd het een leuke avond, maar we besloten redelijk op tijd naar bed te gaan. De volgende dag stond de busreis naar Lake Wanaka op het programma!
Lake Wanaka is een mooie plaats. Je kan er een heerlijke duik nemen in het meer, hoewel ik dat maar even achterwegen heb gelaten. De temperatuur is hier inmiddels gedaald naar een schamele 7 graden, heerlijk die Nieuw Zeelandse zomer... Wel een heerlijk weertje om een potje rugby en voetbal te spelen met mensen uit de bus, inclusief de chauffeurs. Ik kwam er vrij snel achter dan rugby niet mijn sport is (lees: ik werd keihard doormidden getackeld door een kast van een Engelsman) en dus was Ik daar gauw klaar mee.Het potje voetbal beviel me een stuk beter, hoewel het wel weer een pijnlijke bevestiging was dat je conditie toch wel erg hard achteruit gaat door al dat bier drinken... Savonds deden we voor de verandering niet zoveel, wel gingen we met een groepje even naar het meer om daar onder het genot van een biertje te genieten van het prachtige uitzicht. Deze relatief rustige avond was nodig, want morgen vertrekken we naar queenstown en dat is de party stad van nieuw zeeland, zeggen ze. Vol verwachting klopt ons hart...
Een redelijke korte bus trip stond vandaag op het programma richting queenstown. Iedereen was enthousiast om deze stad te zien, terwijl we ons tegelijkertijd beseffen dat dit onze laatste 2 dagen samen zijn als groep. Hiermee bedoel ik de 12 mensen waarmee ik vanaf het begin heb gereisd.
Sommige van ons gaan namelijk helemaal naar het zuiden, terwijl anderen (waaronder ik zelf) een dagtrip doen naar Millford sound. Queenstown zag er overdag redelijk gezellig uit, ondanks de regen en de belachelijke temperatuur die schomneld tussen de 2 en 5 graden... dat dit de party stad word genoemd bleek Savonds tijdens de kroegentocht wel. Het werd 1 groot feest, die ik relatief vroeg verliet omdat ik de volgende dag naar Millford sound ging.
Vandaag om 7 uur in het busje, om naar Millford sound te gaan. Iedereen heeft het er maar over dat dit 1 van de mooiste dingen is die ze ooit hebben gezien. Ik had dus erg hoge verwachtingen, welke deels werden waargemaakt tijdens de 4 uur durende bus rit. Je ziet werkelijk de meest prachtige bergen en watervallen. Maar omdat ik dit de laatste 3 weken al zie,begint zelf dit te wennen (deed me een beetje denken aan mijn bezoek aan Rudy in Noorwegen, waar ze ook helemaal niet meer blij werden van een 'vaag' Noorderlicht). Millford Sound zelf viel mij dan ook een beetje tegen, hoewel dat misschien ook te maken had met de stromende regen continu. We vertrokken ietwat teleurgesteld naar queenstown, waar de laatste nacht met de groep ons te wachten stond. Dat dit een nacht zou worden om nooit te vergeten stond vast, maar dat de avond zo legendarisch zou worden had niemand durven dromen. Een erg geslaagd afscheid van een top groep!
De volgende dag in queenstown heb ik vooral gebruikt om te relaxen. Ook besloot ik een alcoholvrije dag in te lassen, om zo de bier spier ook wat rust te gunnen.
De laatste dag in Queenstown (Ik zit hier nog met de 2 Nederlandse jongens uit de begingroep) hebben we overdag een schapenrace bekeken. Vervolgens besloten we een wandeling te doen de berg op. Erg mooi uitzicht, zeker de moeite waard! De laatste avond met de Nederlanders werd een mooie avond, waar iedereen tot de vroege uurtjes doorging met feesten.
En nu ben ik aanbeland in Lake Tekapo. Erg gek om weer een soort van alleen te reizen, maar gelukkig kom ik in Christchurch weer wat bekenden tegen. Lake Tekapo ziet er erg mooi uit, wat ik hier ga meemaken zal ik beschrijven in een volgend blog. Voor nu ga ik beginnen aan een aardige wandeling. De volgende blog zal waarschijnlijk vanuit Auckland zijn, mijn laatste dag in Nieuw Zeeland! Ik hou jullie op de hoogte, mazzel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
