Twee werelden op 100 kilometer afstand

In mijn vorige blog schreef ik over het slechte weer en de gunstige weersverwachting. Ook zei ik dat ik verwachtte dat er in surfers paradise weinig te doen is als het slecht weer is. Na 5 dagen surfers paradise moet ik dit heel snel terugnemen, want man man man wat is daar veel te doen!

Surfers Paradise:
Om 1 uur vertrokken wij met de bus richting Surfers Paradise. Onze laatste dag in Brisbane was het bloedheet, dus toch nog een beetje zon in de Sunshine capital! We besloten de tijd te doden onder het genot van een smoothie, samen met een Nederlandse die wij eerder hadden ontmoet. Onze laatste dag in Brisbane was tevens de dag waarop het grote drama in Sydney, met de gijzeling van een groep mensen in een café, plaatsvond. We verbaasden ons dat veel mensen in Brisbane niet eens op de hoogte leken te zijn van wat zich in Sydney afspeelde. In geen 1 bar of restaurant stond de tv aan met de live nieuwsuitzending. Het enige wat in Brisbane opviel was de enorme hoeveelheid politie die op straat liep. Later bleek dat, in verband met de gijzeling, alle agenten de opdracht hadden gekregen om op straat te patrouilleren uit voorzorg voor meer terroristische acties. Zo ver kwam het gelukkig niet, en om 1 uur stapten we in de bus richting Surfers. Eenmaal daar aangekomen wist ik niet wat ik zag. Surfers paradise telt rond de 18000 inwoners, maar het aantal enorme flatgebouwen in deze stad is ronduit imponerend. Surfers Paradise wordt door de locals ook wel het Miami van Australië genoemd. Ik ben ook in miami geweest en kan gerust stellen dat deze vergelijking terecht is. Dat betekent maar 1 ding: iedere avond is er feest! Je werd in het hostel dan ook doodgegooid met avondprogrammeringen. Wij besloten hier natuurlijk vrolijk aan mee te doen. Het nachtleven in surfers paradise is echt geweldig, een aanrader voor iedere backpacker. Het is mij dan ook een raadsel waarom veel backpackers deze stop overslaan. De tweede dag besloten we naar het strand te gaan. Ook dit was een bijzondere ervaring. Als kind vond ik het soms onbegrijpelijk dat je het water niet in mocht vanwege de stroming, zo erg was het toch allemaal niet? De zee in surfers paradise lijkt net een wild waterbaan: ik werd letterlijk naar links geduwd zodra ik het water in kwam en was niet in staat om naar rechts toe te lopen (we stonden pas tot ons middel in het water). Gelukkig kon je tussen de golven door wel iets naar voren komen, waarna je vervolgens in no-time weer terug was op het strand en de hele tocht weer opnieuw begon. Bijzondere en leuke ervaring! Voor iedereen die denkt dat ben je toch zat na 3 keer: het was 42 graden dus op het strand liggen was ook niet ideaal :). De derde dag zijn we overdag het hoogste gebouw van surfers paradise ingegaan: de q1 toren. Vanaf hier heb je uitzicht over heel surfers paradise, wat een paar mooie foto's heeft opgeleverd.
Na 5 enerverende dagen, en vooral ook nachten waarin we overigens nog twee mensen van onze startgroep in sydney zijn tegengekomen, was het tijd om verder te gaan naar Byron Bay. Heel veel backpackers beschrijven Byron Bay als hun favoriete plek langs de oostkust. De verwachtingen waren dan ook hoog gespannen, hoewel ik meteen zal toegeven dat Byron Bay bekend staat als hippie stad en ik daar een beetje huiverig voor ben. Maar ik laat me graag verrassen...

Byron Bay:
Met een uur vertraging stapten we uiteindelijk om 3 uur de bus in. We maakten ons klaar voor een redelijk korte rit van 2 uur, en zouden volgens planning om 6 uur-half 7 aankomen (we zijn weer in de provincie New South Wales, dus de klok gaat weer een uur vooruit). Eenmaal aangekomen was de eerste indruk duidelijk: hippies, hippies en nog eens hippies. Werkelijk doodgegooid word je met de campervans met teksten als Hippie Van, Peace en Make Love Not War. Nu hadden enkele backpackers mij verzekerd dat je de eerste dag denkt: waar de fuck ben ik beland, maar dat je na 2 dagen helemaal verliefd bent op de stad. Ik hou me maar vast aan die gedachte dat dat nog komen gaat... Wij slapen in het hostel The Arts Factory, het hippie hostel bij uitstek, waar je naast normale kamers ook kan slapen in teepees (van die indianen wig-wammen) en tenten. Gelukkig slapen wij gewoon in een normale kamer. En eerlijk is eerlijk, met de kamer en het hostel is weinig mis. Maar man man man, wat een hippies overal. Byron wordt vaak als vertrekpunt gebruikt naar Nimbin, de enige stad in Australië waar wiet legaal is. Veel mensen boeken een excursie naar deze stad en die zie je dan aan het eind van de dag compleet stoned rondlopen, of gewoon chillen in het park. Naast het feit dat ik wiet niet zo interessant vind, vond ik het ook een beetje teveel van het goeden om 30 dollar te betalen en 4 uur te moeten reizen enkel om een joint te roken of een koekje te eten. Dat kan ik in Nederland ook en dan is het een stuk goedkoper (en betere kwaliteit verneem ik van Veel backpackers....). Nimbin hebben wij dus ook maar overgeslagen. Overdag wel even naar het strand geweest en een wandeling gemaakt naar het meest oostelijke punt van Australië! 'S avonds kan je prima op stap in Byron en daar hebben we dan ook gretig gebruik van gemaakt. Op het moment van schrijven zit ik hier voor mijn derde dag, een rustdag na een zware zaterdag avond. Byron Bay heeft mij nog niet kunnen bevangen en dat zal ook niet meer gebeuren denk ik. De sfeer is hier zeker relaxed, en alles gaat op zijn elf en dertigste, maar ik heb de afgelopen tijd gemerkt dat ik toch wel behoefte heb aan een soort 'stad' gevoel. Dat ga je hier gewoon niet vinden en wat dat betreft ben ik blij als ik hier dinsdag vertrek, hoewel ik er wel bij moet zeggen dat er ergere plekken in Australië zijn (zoals Mission Beach). Waar menig backpacker surfers paradise zat was na 3 dagen en sommige wel tot een maand in byron bay willen blijven, is dat bij mij precies andersom: je kan mij rustig een maand in Surfers Paradise zetten, maar hier zou ik geen week willen zitten. Smaken verschillen zullen we dan maar zeggen!

Dinsdag avond vertrekken we naar de plek waar het voor ons allemaal begon: Collaroy, Sydney. Hier zullen we de kerstdagen doorbrengen om vervolgens de 30e naar Coogee te vertrekken (vlakbij Bondi Beach). Voor nieuwjaar komt er waarschijnlijk wel nog een blog, om jullie te vertellen hoe het is om kerst in 40 graden te vieren! Voor nu is het tijd om af te sluiten, groeten vanuit het hostel waar de hippies liedjes zingen rond een kampvuur (morgen avond gaan we kijken of die verhalen echt waar zijn ;-))